Jullie weten nog hoe ik Babske ontmoette, geheel ontredderd, snikkend, verloren gelopen in de duinen en hoe ik haar van haar demonen kon redden.
Haar verhaal was nu zo waarzinnig, voorwaar een een apart verhaal waard.
Babs is dus de toeverlaat en compaan van Gerda, haar bazinneke. Beiden woonden ze in Antwerpen en kenden zo ons Maria, die in Borgerhout woont. Deze zomer zorgde Maria voor de naaktkatten van een sympathiek koppel, Michael en Jeaninneke, die in Oostende wonen op een dakappartement, met eindeloze zonneterrassen. Naar het schijnt, en ons Maria zou niet liegen, kun je daar van zons opgang tot –ondergang in uw blootje zonnen. Tenzij uiteraard de zon niet zou durven schijnen, of bij een zonsverduistering.
Ze hebben het zelfs gewaagd een tropische tuin aante leggen, spijts de bij wijlen hevige stormwind aan de kust. Vandaar dat zij ook genieten van een parkeervrije straat. Dit niet omwille van enig favoritisme, maar wel omwille van het eminente gevaar voor omverwaaiende bloempotten en de bezorgdheid voor de meer bij de grondse Oostendenaars. De lokale YMCA besliste zelfs dat hun leden steeds een bouwvakkershelm dienen te dragen als ze in de straat passeren. Dit zorgde voor veel bekijks, al die macho’s met rollende spieren.
Nu, ons Maria, zorgde voor de twee naaktkatten van dat koppel en haar vriendin was op bezoek met Babs.
NAAKTKATTEN ? Naakte poezen, dat kan ik me nog inbeelden, maar naaktkatten ? Ze zijn zo lief mijnheer, dat zal wel, maar die moeten permanent koud hebben. En de mazout die zo duur is…
Beeld je nu het gekakel van twee Antwerpse boezemvriendinnen in die vanuit hun tropische oase zicht hadden op een straat vol bouwvakkers (met witte helmen) met hun blote bezweette bovenlijven. Alle zinnen verloren ze... Ze achtten zich echt in de loge bij een optreden van de Chippendales. En die champagne bracht evenmin enige afkoeling.
Eerst werden die arme katten hysterisch. De ene verstopte zich onder de kussens, de andere rende in paniek door de kamers. Het werd hem te veel, en werd lijkbleek :
Hij pakte een zakdoek en sprong zo het ijle in, in de overtuiging de parachute uitgevonden te hebben. Sneller en sneller dook ie naar beneden een gewisse dood tegemoet, tot op de laatste anderhalve meter een dametje een stap voorwaarts zette. Pets, de kat plofte op haar hoed, ze schudden elk hun hoofd en de kat nam de benen.
Babs zag het gebeuren en rende er achter, steeds verder en verder. Compleet overstuur belandde ze in de duinen en verloor misschien haar weg, maar vond er haar prins.
Babs zag het gebeuren en rende er achter, steeds verder en verder. Compleet overstuur belandde ze in de duinen en verloor misschien haar weg, maar vond er haar prins.
Zucht... Morgen roep ik de SF2 ter hulp.