Watson in love

Volop herfst : de toeristen zijn bijna allemaal terug naar hun hoofdkwartier zodat de kust  wat verweesd achterblijft met een weemoedige herinnering overstemd door weegeklaag van de lokale handelaars, die ’s avonds wel met een brede glimlach hun centen tellen.


Ik ben moe. Een seizoen vol avonturen, dubbele schifts en memorabele feestjes, blijven in je vacht hangen. Ik heb kringen onder mijn ogen en blaf schor.

Mijn grootmoeder zaliger was voorstander van een fikse strandwandeling. Als je moe of ziek bent, gegarandeerd een strandwandeling. Dat lukte haar vrij aardig tot de laatste keer, ze stierf aan een longontsteking.  Ik sleepte mijn ellendige leden toch maar naar het strand. Daar was er echt niets meer te beleven, tenzij lege bierblikjes tellen. Dan maar de kusttram op en mijn geluk wat verder wagen.

Ik had geen centen, maar wel een truuk om mijn ticket betaald te krijgen. Kijk, daar komt er net een controleur al waggelend aan.  Ik koos een op zicht dierenliefhebber uit, ging naast diens voeten zitten om met een trouwe blik vol bewondering naar mijn baasje ad hoc te kijken. Onfeilbaar.

Door dit kleine succesje gesterkt, sprong ik gezwind de tram af om in de verte de vuurtoren van Bredene zien pinken in de valavond. Alle catamarans waren al veilig de thuishaven binnen en enkele vissers hadden hun lijnen uitgegooid. Stilletjes sloop ik dichterbij, pikte hun wormen, en begraafde ze levend. Die vissers vonden me nog een toffe knul en deelden hun boterhammen met me, tot ze hun wormen misten, het massagraf en het zand aan mijn poten ontdekten… Zalig zo eens te spurten langs de vloedlijn met een paar puffende en vloekende  walrussen in mijn kielzog. Ha, thuis wacht hen nog een scheldpartij, als vrouwlief ontdekt dat de mannen zo laat en bezweet binnen stommelen zonder vis… Niemand weerstaat aan mijn charmes.

Nog nagenietend liep ik langs de duinen tot op plots gesmoord gesnik hoorde. Tiens, ja inderdaad ik hoorde snikken. 
Mo,  schaapje toch, wat scheelt er ? 
Plots tranen met tuiten. Ik liet haar wat uitwenen tegen mijn stoer bovenlijf.

Miljarde, zo’n schoonheid.  Die ogen… mooi getoiletteerd… een teefje … verloren gelopen … Spijts haar wartaal helemaal niet blond, maar tricolor, woont in de Metropool, maar kende haar adres niet. Ach, Babs.


Thuis gekomen met mijn verovering was ik precies niet zo erg welkom :
-         Mijn bazinneke maakte onmiddellijk duidelijk : drie honden, geen vier basta !
-         Alberrt zuchtte eens en sliep verder,
-         Chienne keek zwart chagrijnig en sprak niet meer tegen me,
-         Mijn baas nam me even apart voor een gesprek van man tot man. Het meeste wist ik reeds, maar ik kreeg toch een paar, vooral leuke, tips.

Bon, Watson je hebt tot het eind van de week om een oplossing te zoeken.

Wat kon ik doen ? Een bezoek brengen aan de kapel van Gretna Green en de wijde wereld intrekken, en alweer een nieuw leven opbouwen als manager van een beauty ? Het liep reeds slecht af met Ignace Crombez…


Den Alberrt gaf de doorslag. Ik werd in zijn hondenhok ontboden. Hij lag daar, met het bot dat ik hem nog cadeau gedaan had. Zuchtend bekeek hij me :

vriendje, lees nog eens het verhaal over je zus… zijn die beauty-contests echt iets voor jou ?

Tja, ik moet een –op zijn minst- tussenoplossing zien te vinden.



Het enige wat ik weet van ons Babske, is dat ze beeldschoon is en ik smoorverliefd. Ze zou van Antwerpen afkomstig zijn. Hoe vind ik haar baasje ?  Wie kent Antwerpen als geeneen. Zowel chicqueste volk als de sukkelaars ? Het openbaar vervoer om affiches uit te hangen ?

Plots kregen we telefoon van een radeloze Maria, die in alle staten was : terwijl ze in Oostende twee naakte katten oppaste - hun baaskes zaten in Indië voor een cursus massage (?) - had ze bezoek van haar beste vriendin, met heuren viervoeter. Die is toch weggelopen zeker… Spoorloos (de hond), radeloos (haar baaske)…

Persoonsbeschrijving ? Getroffen maatregelen ? Niets ? Losgeld gevraagd ?... Hm klinkt niet zo best.

Die twee Antwarpse Madammen krijsten nu al in stereo.

SF2 ?

 Bwa, we hebben het nogal druk voor het moment.

 Lustert es Watson, we bieden een beloning uit voor wie ons kan helpen.

Lap daar werd mijn startkapitaal op een zilveren plateautje aangeboden. Ik zie me al surfen in Californië, met gans den ploeg van den SF2.


De vrijdagavond was Babske terecht.