Drie koningen.
Ooit een jaar of 2000 geleden zouden drie koningen uit het verre Oosten een trip ondernemen om een net geboren koning die tijdelijk in een stal verbleef omdat zijn ouders nergens welkom waren, te komen bezoeken. Ze brachten hem leuke en vooral dure cadeaus mee. Dat klopt langs geen kanten. Koning wordt men niet zomaar, men wordt eerst als prins geboren. Dienen kleinen moest een prins zijn en zijn ouders koning. Lap mis, het was een timmerman en zijn liefje. Zij werd negen maand voordien door een duif bezwangerd en dan nog in haar oor…
Elk van die bezoekers, allen steenrijk met hun koninkrijk in het oosten, oliesjeiks dus, zien ineens een ster, zoeken een mega geschenk, springen op hun kameel, volgen die ster en komen een tiental dagen later samen bij een stal. Was dat geen flauw excuus van die drie gasten om eens ferm op zwier te gaan? Welke Arabier loopt nu met een gans vermogen ’s nachts in de woestijn om er naar sterren te gapen ? Hoe hebben ze elkaar leren kennen ? Toevallig de zelfde ster gevolgd ? Werkte hun tom- tom niet meer ? Mijn oor, ja, ze bezochten hun oliebronnen en kwamen hun toekomstige slachtoffers der oliecrisis en schatplichtigen aanmoedigen tot overvloedige consumptie van hun zwart goud!
Hoe dan ook, vandaag is het mijn verjaardag. Twee jaar terug zag ik het daglicht. Wat was de wereld blij en uitbundig mij te mogen begroeten… Watson was born. Iedereen was blij en heette mijn broers, zussen en ikzelf welkom. Mega gezellig, een nest wroetende en wriemelende puppies die de moedermelk en –warmte zochten in een grijze wereld vol chagrijn en grijze mist.
Maar hoe gevoelens van blijdschap en verwelkoming toch vlug kunnen verwateren en vervlakken… Nu ziet menigeen me liever vertrekken dan toekomen.
Nu ja mijn bazen en mijn weinige vrienden vergaten me niet vandaag. Ik kreeg al een kaartje en een mooie strik rond mijn gespierde hals. Deze namiddag misschien een cadeautje, wie weet. Maar ik zal niet tonen dat ik nieuwsgierig ben.
Cheers !
